O inverno de Celso Emilio Ferreiro

As referencias ao clima están presentes en toda a nosa vida e, por suposto, tamén están na poesía, aínda que sexa nun sentido figurado.

Nestes días fríos, mandamos con Celso Emilio unha mensaxe de solidariedade a todas as persoas que sofren a inxustiza da pobreza enerxética.

Chove, chove na casa do probe

e no meu corazón tamén chove.

Dor da mau encallecida,

dor da xente aterecida

de frío polos camiños.

Dor dos vellos e meniños.

Dor dos homes desherdados

e dos que están aldraxados.

Mágoa da ferida allea.

Dor dos que están na cadea,

dos que sofren a inxustiza

e viven baixo a cobiza.

Mágoa e loito

por tanto pranto que escoito.

No meu peito sulagado,

soturno, fondo, calado,

un río de amor se move.

Chove, chove na casa do probe

e no meu corazón tamén chove.

Celso Emilio Ferreiro, Inverno (Longa noite de pedra)

Grazas aos nosos compañeiros de 3ºPMAR e a Helena por lembrarnos o que non deberíamos, como seres humanos, esquecer.